مصاحبه اختصاصی
مصاحبه اختصاصی
1398/7/16
نوع:
مربیان
نویسنده: لیلا اکبری
1- معرفی مختصر از خودتان؟
من مانوئل اوهانجانیانس هستم، متولد 27 اردیبهشت 1367، کارشناسی مهندسی صنایع و ارشد مدیریت اجرایی گرایش مدیریت استراتژیک دانشگاه تهران. از سال 1382 به دنیای بلاگ‌نویسی وارد شدم، در بازه زمانی سالهای 1388 الی 1396 بعنوان مشاور مدیریت در پروژه‌های مختلف سازمانی برای تدوین و اجرای برنامه کلان استراتژیک، مدیریت فرایندها و مدیریت منابع انسانی حضور داشتم. از مهر 1396 (بعد از حدودا 4 سال کار غیرمتمرکز روی ایده استارتاپی خودم که وبسایت ایسمینار هست)، بصورت متمرکز با تشکیل تیم، سعی در توسعه ایسمینار دارم.
2- حوزه فعالیتتان؟
حوزه اصلی فعالیت من ایجاد و توسعه کسب و کار استارتاپهاست، تمرکز اصلی من طراحی بیزنس مدل، توسعه طرح کسب و کار، ورود به بازار و رشد استارتاپهاست. در بیشتر مواقع رسیدن به یک جریان درآمدی و بیزنس مدل مقیاس پذیر بزرگترین ماموریت من در استارتاپهاست.
3- از چه سالی فعالیت در حوزه استارتاپی را شروع کردید؟
از سال 1395 هم ورود جدی به اکوسیستم کارآفرینی و استارتاپی ایران داشته و در صدها رویداد و کارگاه و ده‌ها مرکز نوآوری و شتابدهنده و استارتاپ بعنوان منتور، مشاور و مدرس افتخار حضور داشتم
4- چه استارتاپ¬های موفق تحت مربیگری تا به حال داشتید؟
ترجیح میدم بگم موفق ترین استارتاپی که مربیگری کردم استارتاپ خودم هست، ایسمینار! چون واقعا از اول باهاش یاد گرفتم و تا الان هم با هم یاد میگیریم، اما با توجه به حوزه منتورشیپ من که ایجاد و توسعه استارتاپ هست اکثر استارتاپهایی که بهشون منتورشیپ دادم در مرحله ایده یا ام وی پی بودن، هنوز استارتاپی که بشه گفت موفق بوده نداشتم چون به نظرم بهترین منتورشیپ برای استارتاپهای تازه تاسیس اینه که زودتر متوجه شن دارن مسیر رو اشتباه میرن و زودتر شکست بخورن. اما اسم بعضی از تیمهایی که اومدن و ازم منتورشیپ گرفتن ایناست: گامبیت (بازی موبایلی سبک پت)، همیار ناظر (سایت تخصصی عمران،، بانیترو (فروشگاه لوازم خودرو)، استارتاپ استودیو حامیران ا(ستارتاپهای حوزه عمران و ساختمان)، کاروپینگ (فریلنسرینگ شبکه و مخابرات)، نخبازار (مارکت پلیس نخ و الیاف)، کالا تیک (فروشگاه لوازم الکترونیک،، لیدر پلاس (دستیار بازاریابی شبکه ای)، سفرنما (اهنمای سفر و خدمات گردشگری)، قلک (پلتفرم مسئولیت اجتماعی)، روزینو (رادیو شخصی هوشمند،، سامی (پلتفرم مسئولیت اجتماعی)، بوفالو (پلتفرم واردات و مدیریت زنجیره تامین)، کادو کارت (مدیریت کادو سوپرایز، سی ریت (پلتفرم مدیریت زنجیره تامین و حمل و نقل کانتینری) و...
5- کمبود چه چیزهایی در اکوسیستم استارتاپی احساس می شود؟
مهمترین بحث ندانستن ادبیات این حوزه توسط فاندران هست، درصد بالایی از فاندران حتی اونهاییکه در حال حاضر دارن کار میکنن تعریف استارتاپ رو نمیدونن، بیزنس مدل مقیاس پذیر رو درک نمیکنن و هنوز درک درستی از فرایند اعتبارسنجی و یادگیری از مشتری ندارند. همین موضوع در ساید سرمایه گذار و قانون گذار هم وجود دارد! دومین مورد سرمایه گذاری بود که به نظرم باید در یک سئوال جداگانه بهش جواب بدم! سومین مورد هم نبود قانون گذاری مناسب برای استارتاپها توسط قانون گذار و نبود بستر رگولاتوری برای رشد استارتاپها در کشور هست، عدم تطابق شرایط بیمه ای، مالیاتی و... چهارمین مورد وجود تحریم ها و محدودیتها و عدم امکان فعالیت بین المللی و ارز آوری شفاف هست، برای یک فعالیت بین المللی استارتاپهای مستعد مجبورن کلی فرایندها و راه‌های غیر استاندارد و ناامنی رو تجربه کنند که ریسکشون رو دو چندان میکنه.
6- بزرگترین مشکلی که در بحث سرمایه¬گذاری خطرپذیر در اکوسیستم استارتاپی ایران داریم چیست؟
اکثر صندوق های سرمایه گذار خطر پذیری در ایران واقعا خطرپذیر نیستن و حتی حاصر نمیشن درصد کمی از خطر یا ریسک سرمایه گذاری رو قبول کنند، در راندهای دوم و سوم اکثر استارتاپها با مشکل سرمایه گذار روبرو هستن و واقعا وی سی مستقلی وجود نداره تا بتونه سرمایه گذار واقعی داشته باشند، حصور نداشتن بیزنس انجل ها و موسسات خصوصی که نقدینگی بالا اما دانش کم نسبت به حوزه استارتاپی دارند یا اصلا از اکوسیستم کارآفرینی خبر ندارند هم مزیت بر علت شده است.
